Przejdź do treści
Strona główna » News » Ta konstrukcja w 1937 r. wygrała światową wystawę w Paryżu. Żadne reparacje nie zwrócą nam utraconego potencjału.

Ta konstrukcja w 1937 r. wygrała światową wystawę w Paryżu. Żadne reparacje nie zwrócą nam utraconego potencjału.

Źródło: Tomasz Kuczbowski (Twitter.com)

Prof. Kazimierz Zembrzuski w ciągu 9 miesięcy zbudował prototyp parowozu aerodynamicznego, który w 1937 roku za swoją konstrukcję i wygląd został odznaczony złotym medalem na Światowej Wystawie w Paryżu. Jak na ówczesne czasy parowóz ten mógł rozwinąć zawrotną prędkość 150 km/h. Niestety, agresja i okupacja naszego kraju przez Niemców i Rosjan całkowicie zniweczyła prace rozwojowe nad tym prototypem. Efekt tego był taki, że przez kolejne 70 lat pociągi jeżdżące po polskich torach nie jeździły szybciej niż… 140 km/h.

Obrazek polskiego aerodynamicznego parowozu z 1937 roku, który swym wyglądem nawiązuje do współczesnych pociągów jeżdżących obecnie po torach, pokazuje symbolicznie jak wielkie straty poniósł nasz kraj w wyniku chorej polityki Niemców i Rosjan. Atak, a następnie wieloletnia okupacja istotnie cofnęły rozwój gospodarczy Polski. Tego typu konstrukcje również długo po wojnie nie mogłyby jeszcze powstawać, gdyż brakowało nie tylko infrastruktury, ale również potencjału (a może bardziej – kapitału) ludzkiego.

Fakty są takie, że połowa polskich uczonych nie przeżyła wojennej zawieruchy, będąc często z premedytacją likwidowana, tak by nasz naród był co najwyżej dostarczycielem taniej siły roboczej. Pod tym względem żadne, nawet największe odszkodowania i rekompensaty finansowe od Niemców czy Rosjan, nie będą w stanie zwrócić nam tego, co utraciliśmy w latach 1939 – 1989.

Wybuch wojny spowodował, że niemożliwa była realizacja tzw. „planu piętnastoletniego” – tj. planu rozwoju gospodarczego stworzonego przez ówczesnego ministra skarbu Eugeniusza Kwiatkowskiego. Plan ten zakładano przeprowadzić w latach 1939-1954 w pięciu fazach:

Faza I: 1939-1942 – rozbudowa sektora zbrojeniowego
Faza II: 1942-1945 – rozwój transportu: sieci drogowej i kolejowej, sieci mostów, przemysłu samochodowego, kolejowego i lotniczego
Faza III: 1945-1948 – rozwój rolnictwa: melioracja, rozwój edukacji w rejonach wiejskich
Fazy IV i V: 1948-1954 – wyrównywanie różnic w poziomie życia w różnych regionach kraju (zatarcie różnic pomiędzy Polską „A” i „B”)

Niestety – agresja Niemiec oraz Rosji na Polskę w 1939 roku sprawiły, że plan ten nigdy nie wszedł w fazę realizacji.